“KİREÇ BADANALI SOKAK DUVARLARI” İLE, “ESKİ MUĞLA” ÇOK DAHA GÜZELDİ…

     Merhaba sevgili okurlar…

     Çok güzel bir şehirde yaşıyoruz…İnanın… Muğla’da yaşamak, insana apayrı bir mutluluk, apayrı bir huzur ve rahatlık veriyor…Nasıl anlatsam, nasıl anlatabilsem ki duygularımı bilmiyorum…Ama ben bu ayrıcalığı, şehrimin bu güzel ayrıcalığını en iyi fark edenlerden biriyim… Biri olmalıyım diyorum…Öyle sayıyorum kendimi…Sanırım, Muğla’ya ilk kez gelip-görenler de,  bu ayrıcalığı, bu güzel şehrimizin farklı oluşunu herhalde çok daha iyi ve çok da çabuk fark ediyorlar… Çabuk fark ediyor olmalılar ki… O yüzden, gözleri hemen bu farklı güzellikteki şehrimizde  kalıyor…Akılları, hep bu güzel şehirde kalıp burada yaşamak …Burada kalmak oluyor diye  düşünüyorum

    Peki…Ben niçin farklı sayıyorum kendimi… Şunun için olmalı herhalde sevgili okurlar…

    Önce bu şehirde doğup büyüdüm için… Çünkü bütün çocukluğum, hep bu güzel şehirde geçti… Şehrimin güzel havasını, yıllarca doya doya teneffüs ederek büyüdüm ben…”BAŞTAN BAŞA KİREÇ BADANALI SOKAK DUVARLARI” ile örtülmüş mahalleleri ve bu mahallelerin sokaklarında gezdim-yürüdüm sürekli….Girip çıktığım, gezip dolaştığım ve  içlerinden gelip geçtiğim mahalleler ve bu mahallerdeki o, “BİRİ BİRİNDEN GÜZEL EVLER” ruhuma öyle yerleşmişler ve öyle derin izler bırakmışlar ki bende…Muğla’yı hep özlemle hayal edip durdum yıllarca…İnanın doğru söylüyorum…

     Ama bugün, hemen her hafta…İçinde yaşadığım şehrimin, eski mahallelerinin sokaklarında dolaşırken içim burkuluyor …Daha biraz önce, bembeyaz   kireç badana ile örtülmüş sokak duvarlı evlerin önünden geçerken, gözlerim aydınlanıp, adeta içim açılırken… Hemen biraz sonra gördüğüm bir evin ya da bazı evlerin, o unutulmuş, sanki “KADERLERİNE TERKEDİLMİŞ” gibi görüntü veren sokak duvarlarının görüntüleri içimi acıtıyor ve beni derinden üzüyor…

     Eskiden “Eski Muğla”da hangi sokağına girerseniz girin… O sokağın içinde girdiğinizde, sokak duvarlarının, o baştan başa göz alıcı parlak beyaz badanalı görüntüleri ile karşılaşırdınız…Gerçekten öyleydi…  Gerçekten…Ama şimdi öyle mi ya? öyle değil…İşte beni asıl üzen de bu…Sadece bunlar mı? Hayır…

     Eski Muğla içinde ki bu mahallelerde… Biraz önce sözünü ettiğim, o güzel evlerden öyle bazı evler var ki, adeta terkedilmişler gibi…Bunların   insanın içini burkan o “HARAP HALLERİ”, o görüntüleri beni daha çok üzüyor…Ve hemen şunu söylemeden edemiyorum önlerinden geçerken…

     ”Bu güzel evler…Neden böyle, neden bu haldeler ki…Bu güzellik ve güzellikler, göz göre göre yitip gidecek mi şimdi? Bunlara kim sahip çıkacak acaba?  Demekten kendimi alamıyorum sevgili okurlar…İnanın …Gerçekten…Kendimi alamıyorum…

     Ve buradan, bu köşeden… Bu satırları okuyan hemen herkese seslenerek diyorum ki;

     “Eski Muğla” mızı aman, aman ihmal etmeyelim…Oradaki, koruma altına alınmış olan evlerimizi kaderleri ile asla, ama n’olur baş başa bırakmayalım… Sokak duvarlarımızı, badanasız bırakmayalım… N’olur…Muğla’nın o bembeyaz kireci ile badana yaparak, o duvarlarımızın çok daha güzel görünmelerini yeniden, yeniden sağlayabiliriz…Bunu hepimiz yapabiliriz…Hepimiz…”

                                                                                                              Esenlik dileklerimle. Hoşça kalın